چکیده: (6523 مشاهده)
عراق در سالهای اخیر جهت توسعه ی میادین نفت و گاز خود اقدام به انعقاد قراردادهای متعددی با شرکت های نفتی بین المللی کرده است. این قراردادها در جنوب عراق از نوع خدماتی است؛ در حالی که در منطقه ی کردستان، میادین در قالب قراردادهای مشارکت در تولید واگذار شده اند. این امر نه تنها اختلافات زیادی بین دولت های عراق و کردستان به وجود آورده بلکه منجر به هجوم شرکت های نفتی بین المللی از میادین جنوب عراق به میادین منطقه ی کردستان شده است. این شرکت ها از جمله شل، با اعلام نارضایتی از منافع و حاشیه ی سود قراردادهای خدماتی عراق، عملیات توسعه ی این میادین را با کندی ادامه می دهند. این امر موجب شده دولت عراق برای جذاب سازی قراردادهای خدماتی سابق، تدابیری (از جمله حذف سهم مشارکت شرکت دولتی عراق در کنسرسیوم پیمانکار، حذف پاداش امضاء و ... ) بیاندیشد. اما این اقدامات نیز مانع از حرکت سرمایه گذاران بین المللی به سمت قراردادهای مشارکت در تولید کردستان نشده است. دلیل عمده ی این امر از یک سو شرایط جذاب تر و منعطف تر قراردادها در منطقه ی کردستان نسبت به قراردادهای عراق و از سوی دیگر رژیم مالی اثربخش تر قراردادهای کردستان است.
نوع مطالعه:
كاربردي |
دریافت: 1393/6/10 | پذیرش: 1393/6/10 | انتشار: 1393/6/10