دوره 1400، شماره 190 - ( 6-1400 )
جلد 1400 شماره 190 صفحات 62-70 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
انصاری امین‌رضا، نوید ستاری فرهاد، احمدی احمد، قزلباش مهرداد. ارزیابی تزریق ماده‌ی بازدارندهی هیدرات در خطوط لوله‌ی گاز و مناطق عملیات نفتی. ماهنامه علمی اکتشاف و تولید نفت و گاز. 1400; 1400 (190) :62-70
1- اداره‌ی خدمات فنی مهندسی فرآیند پتروشیمی خارگ
2- اداره‌ی بهره‌برداری‌ـ‌واحد LPG پتروشیمی خارگ
3- واحد عملیاتی ابوذر شرکت نفت فلات قاره‌ـ‌جزیره‌ی خارگ
2- اداره‌ی بهره‌برداری‌ـ‌واحد LPG پتروشیمی خارگ
3- واحد عملیاتی ابوذر شرکت نفت فلات قاره‌ـ‌جزیره‌ی خارگ
چکیده: (1968 مشاهده)
تزریق مواد شیمیایی بازدارنده از اصلیترین روشهای جلوگیری از تشکیل هیدرات در خطوط انتقال گاز غنی میباشد. این مواد بر حسب مکانیسم عملکردشان به بازدارندهی ترمودینامیکی و سینتیکی (دو نوع کلی دوز پایین1 و ضدکلوخهای شدن) طبقه‌بندی می‌شوند. در این مقاله، مشخصات، کاربردها و محدودیتهای انواع بازدارندههای هیدرات مقایسه شده است. بر اساس گزارشها، کاربرد بازدارندههای سینتیکی هنوز در مناطقی که نوسان ترکیبات جریان گاز و یا غلظت آب، زیاد باشد دارای محدودیتهایی مانند رفع مشکل غلظت بالای آب، تامین مصرف بالا، غیرقابل بازیابی و نگهداری روبرو است. از این‌رو، کاربرد متانول به عنوان مرسوم‌ترین نوع بازدارندهی ترمودینامیکی به دلیل سهولت تامین و قیمت کمتر متداول بوده است که در این مقاله، نحوهی تخمین میزان تزریق آن بر حسب شرایط جریان ارائه شده است. از طرف دیگر، کاربرد انواع گلایکول با وجود قیمت بالاتر از متانول پیشی گرفته است و به دلیل امکان بازیابی مجدد و ملاحظات فرآیندی دیگر، تزریق مونو اتیلن گلایکول درکنار ترکیب با بازدارندههای سینتیکی، مناسبترین سیستم تزریق بازدارندگی هیدرات در دنیا میباشد، در حالیکه تزریق متانول علاوه بر اینکه سمی است، قابل بازیافت نبوده است. همچنین، محاسبات تخمین میزان گلایکول مصرفی نیز ارائه شده است. نتایج، نشان میدهد که گلایکول در مقایسه با متانول، مزایای بیشتری دارد و با طراحی و انتخاب مناسب و تخمین میزان آب موجود در جریان گاز امکان طراحی یک سیستم در بسیاری از نقاط دنیا با دبی مناسب از تزریق گلایکول بدون تشکیل هیدرات بوده است. با توجه به بررسی پروژهها نرخ مصرف گلایکول به ازای هر میلیون فوت مکعب گاز خروجی از واحدهای شیرینسازی و نم‌زدایی، دو برابر مصرف متانول میباشد و فقط، بازیابی گلایکول میتواند استفاده از تزریق آن را توجیه کند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
