دوره 1400، شماره 189 - ( 5-1400 )
جلد 1400 شماره 189 صفحات 59-69 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
میرنظامی سیدرضا، مریدی فریمانی فاضل، کثیری محمدرضا، طهماسبی سعید، رسولی علیرضا، توانگر سیدحامد. پیشنهاد راه‌حل سیاستی به منظور اصلاح رابطه‌ی مالی دولت و شرکت ملی نفت ایران. ماهنامه علمی اکتشاف و تولید نفت و گاز. 1400; 1400 (189) :59-69
1- دکتری مهندسی صنایع سیستم‌های مدیریت، اقتصاد و سیاستگذاری
چکیده: (139 مشاهده)
رابطه‌ی مالی میان دولت و شرکت ملی نفت، از یک‌سو مهم‌ترین ابزار دولت به منظور سیاستگذاری و اعمال خواسته‌های خود بر شرکت ملی نفت است و از سوی دیگر از اصلی‌ترین عوامل تاثیرگذار در حرکت این شرکت به سمت شرکتی با عملکرد تجاری برشمرده می‌شود. نظر به این جایگاه، در این مقاله رابطه‌ی مالی میان دولت و شرکت ملی نفت ایران بررسی شده و تلاش می‌شود به این سوال پاسخ داده شود که آیا رابطه‌ی مالی کنونی می‌تواند موجب بهبود عملکرد شرکت ملی نفت شود؟ در غیراین‌صورت رابطه‌ی مالی مناسب با توجه به محدودیت‌های کنونی چه مدل رابطه‌ای است؟
بر این اساس، مشکلات رابطه‌ی مالی کنونی را می‌توان به دو دسته تقسیم‌بندی کرد. مشکلاتی مانند سهم بالای دولت، کمبود منابع برای سرمایه‌گذاری و عدم انگیزه برای ایجاد ارزش افزوده، مشکلات ناشی از رژیم مالی و عدم تفکیک نظام یارانه‌ی انرژی، نقش دستگاه اجرایی در پرداخت سهم ذی‌نفعان، پیچیدگی و تغییرات سالانه و سود سهام و مالیات صوری از مشکلات ناشی از حکمرانی و مدیریت نامطلوب رابطه‌ی مالی کنونی به‌شمار می‌رود.
در ادامه به وسیله‌ی یک چارچوب 4گانه، بایدهای یک رابطه‌ی مالی کارآمد تشریح شد. در گام انتهایی نیز بر اساس شاخص‌های احصا شده، روش پرداخت «فی متغیر بر اساس خط پایه و تولید واقعی» از میان روش‌های مختلف موجود، برای رابطه‌ی مالی میان دولت و شرکت ملی نفت ایران پیشنهاد شده است.
بر این اساس، مشکلات رابطه‌ی مالی کنونی را می‌توان به دو دسته تقسیم‌بندی کرد. مشکلاتی مانند سهم بالای دولت، کمبود منابع برای سرمایه‌گذاری و عدم انگیزه برای ایجاد ارزش افزوده، مشکلات ناشی از رژیم مالی و عدم تفکیک نظام یارانه‌ی انرژی، نقش دستگاه اجرایی در پرداخت سهم ذی‌نفعان، پیچیدگی و تغییرات سالانه و سود سهام و مالیات صوری از مشکلات ناشی از حکمرانی و مدیریت نامطلوب رابطه‌ی مالی کنونی به‌شمار می‌رود.
در ادامه به وسیله‌ی یک چارچوب 4گانه، بایدهای یک رابطه‌ی مالی کارآمد تشریح شد. در گام انتهایی نیز بر اساس شاخص‌های احصا شده، روش پرداخت «فی متغیر بر اساس خط پایه و تولید واقعی» از میان روش‌های مختلف موجود، برای رابطه‌ی مالی میان دولت و شرکت ملی نفت ایران پیشنهاد شده است.
واژه‌های کلیدی: رابطه‌ی مالی، ظرفیت تولید، یارانه‌ی انرژی، بهره‌ی مالکانه، مالیات، پرداخت مبتنی بر تولید
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
