رشته‌ی تکمیلی زنده‌ساز روشی قدیمی برای تجهیز چاه به سامانه‌ی فرازآوری با گاز است که به‌دلیل سادگی اجرا و راهبری و هزینه‌ی کمتر نسبت به رشته ی تکمیلی مجهز به شیر تزریق گاز، به طور وسیعی برای چاه‌های قدیمی جنوب کشور استفاده شده است. البته این روش نقاط ضعف عملیاتی متعددی از جمله نیاز به فشار تزریق بیشتر، بازدهی انرژی کمتر، خوردگی لوله جداری تولیدی، عدم امکان نصب توپک و شیر ایمنی زیرسطحی 2 ، عدم امکان تغییر عمق تزریق بدون دکل و ... دارد ] 1[. از سویی با افزایش توجه به حفظ ایمنی و یکپارچگی چاه ها در زمان طراحی تکمیل چاه‌ها در سالهای اخیر، ضرورت انجام مطالعه و ارزیابی فنی و اقتصادی رشته‌ی تکمیلی چاه‌های مجهز به فرازآوری با گاز بیش از پیش احساس می‌شود. در این مقاله ضمن شبیه‌سازی یکی از چاه‌های نفتی جنوب کشور با نرم افزار ،PROSPER عملکرد جریانی آینده‌ی چاه در سه سناریو؛ ادامه‌ی شرایط کنونی، فرازآوری با گاز با رشته‌ی تکمیلی مجهز به شیر تزریق گاز و فرازآوری با رشته‌ی تکمیلی زنده‌ساز، پیش‌بینی و مورد ارزیابی فنی و اقتصادی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل صرف نظر از مسائل ایمنی و عملیاتی نوع رشته‌ی تکمیلی فرازآوری با گاز تفاوت قابل توجهی در عملکرد فنی چاه و نیز سودآوری میان مدت پروژه نخواهد داشت. بنابراین رشته‌ی تکمیلی مجهز به شیر تزریق گاز به‌دلیل مزایای ایمنی و عملیاتی به عنوان روش بهینه‌ی تکمیل معرفی شد.