ماهنامه علمی- ترویجی اکتشاف و تولید نفت و گاز

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

حین تزریق گاز در مخزن، به علت وجود انواع ناهمگونی ها (سنگ و سیال)، نفت در ابعاد ماکروسکوپیک3 و میکروسکوپیک4 به تله می افتد. نفت به جامانده را می توان با نیروها و مکانیزم هایی نظیر تبخیر، نفوذ/انتشار، تورم و جریان های متقاطع (ویسکوز، ثقلی و موئینه) تولید کرد. میزان بازیافت نفت به خواص گاز تزریقی، رژیم تزریق (غیرامتزاجی، نزدیک امتزاجی و امتزاجی)، حضور آب و میزان حفرات ته بسته بستگی دارد. در این مطالعه با استفاده از تجهیزات آزمایشگاهی خاص، تأثیر فشار تزریق دی اکسیدکربن در بازیافت نفت به جامانده بررسی شده است. به علاوه با استفاده از محاسبات تحلیلی با اعداد بدون بُعد، تأثیر نیروها و مکانیزم های غالب مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایش ها نشان می دهد که با افزایش فشار، ضریب بازیافت نفت به صورت غیریکنواخت تغییر می کند و در شرایط نزدیک امتزاجی وجود پدیده ی ترشوندگی نزدیک بحرانی5 باعث می شود بازیافت نفت حداکثر گردد.

واژه‌های کلیدی: نفت به جامانده، تزریق دی اکسیدکربن، تخلیه ی ثقلی، تبخیر

متن کامل [PDF 482 kb]   (614 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---